นักเรียนสื่อ

เรื่อง: พีรดนย์ ภาคีเนตร นิสิตชั้นปีที่ 3 ภาควิชาวารสารสนเทศและสื่อใหม่ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย     ช่วงปลายฝนต้นหนาวของทุกปี ข่าวพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์พูดคำศัพท์ที่คุ้นหูเรา ๆ คือ “ความกดอากาศต่ำบริเวณทะเลจีนใต้” ซึ่งจะมีกำลังแรงขึ้นหรืออ่อนลงก็ว่ากันไปตามสภาวการณ์ในปีนั้น ๆ

#แบนสื่อช่องหลัก เป็นกระแสวิพากษ์วิจารณ์ต่อสื่อหลักบางสำนัก จากเหตุการณ์การชุมนุมของกลุ่ม REDEM เมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2564

เมื่อเร็ว ๆ นี้ องค์กรสื่อไร้พรมแดน (Reporters Without Borders หรือ RSF) เผยแพร่ดัชนีเสรีภาพสื่อโลก (WPFI) ประจำปี 2021 โดยประเมินสถานการณ์เสรีภาพสื่อมวลชนใน 180 ประเทศ พบว่า ประเทศไทยถูกจัดอันดับอยู่ที่ 137 ของโลก และอันดับ 3 ในอาเซียน

สื่อควรรายงานข่าวอย่างไร?  คำถามนี้ คนส่วนใหญ่อาจจะตอบว่า สื่อควรรายงานอย่างเป็นกลาง  ที่ตอบแบบนี้ อาจเป็นเพราะโดนกรอกหูกันอยู่ตลอดว่า สื่อต้องเป็นกลาง สื่อต้องนำเสนอความจริง และสื่อต้องไม่เลือกข้าง นักเรียนวารสารศาสตร์ก็อาจจะถูกสั่งสอนแบบนี้ในสมัยเรียนปีแรก ๆ เช่นกัน จนหลายคนคิดกันไปว่า การเป็นกลางคือกฎเหล็ก เป็นจรรยาบรรณสื่อที่ไม่ควรละเมิด  ผมสงสัยเรื่องนี้จึงไปลองค้นข้อบังคับว่าด้วยจริยธรรมแห่งวิชาชีพหนังสือพิมพ์สภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติ พ.ศ. 2559 มี 30 ข้อ ก็ไม่ได้ระบุถึงเรื่องนี้ 

"ดิฉันเห็นว่าสิ่งสำคัญที่สุดในการคลี่คลายคดีอาชญากรรมโดยเจ้าหน้าที่รัฐ รัฐบาลจำเป็นต้องให้ความสำคัญ รัฐบาลต้องมีเจตจำนงทางการเมือง (Political Will) ต้องมีเจตนาที่แน่วแน่มั่นคงในการที่จะไม่ปกป้องผู้กระทำผิด" ข้อความตอนหนึ่งจาก "#14ปีสมชาย จดหมายจากครอบครัวนีละไพจิตร"

10 กว่าปีที่แล้ว ถ้ามีคนมาถามว่า “คิดอย่างไรกับการเมืองไทย” ภาพที่ชัดขึ้นมาในความคิดของฉันในตอนนั้นเป็นภาพผู้คนออกมาชุมนุม ใส่เสื้อ 2 สีที่แตกต่างกัน คือสีเหลือง กับสีแดง เด็ก 10 ขวบ อย่างฉันจำความได้ว่า มีการชุมนุมบ่อยมาก เสื้อสีเหลืองไปสนามบินสุวรรณภูมิ ไปประท้วงที่สถานีโทรทัศน์ ไปยึดทำเนียบรัฐบาล ส่วนเสื้อสีแดงชุมนุมปักหลักที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย และแยกราชประสงค์   แต่เรื่องราวที่ได้รับการบอกเล่าจากสื่อแล้วจำได้ชัดเจนสุดคือ ความโกลาหล การปะทะกันระหว่างประชาชนกับทหาร

10 ปี เหตุการณ์ ‘เมษายน-พฤษภาคม 2553’ ปีนี้ เป็นปีที่ฉันกำลังเข้าสู่วัยทำงานออกไปเป็น Journalist ถ้าจะย้อนกลับไปในเหตุการณ์ ‘สลายการชุมนุมของกลุ่มคนเสื้อแดง’ วันนั้นฉันยังเป็นเด็ก 12 ขวบ เรื่องนี้แทบจะเป็นความทรงจำสีจางๆ ในวัยเด็ก    ขณะนั้น ฉันน่าจะกำลังเรียนมัธยมต้น ใช้ชีวิตเหมือนเด็กชนชั้นกลางทั่วไป วันๆ ก็เอาแต่เรียนตามหนังสือและทำกิจกรรมต่างๆ ที่กระทรวงศึกษาธิการ และโรงเรียนกำหนดไว้ให้ วิถีอื่นนอกเหนือจากวันธรรมดาๆ แบบนั้นก็หมดไปกับการนั่งทำการบ้าน เหลือเวลาเล็กๆ น้อยๆ ก็ใช้ไปกับการเที่ยวเล่น